6.07. Akcja Duda, a nuż się uda…

6 lipca, dzień 125.

Wpis nr 114

zakażeń/zgonów/ozdrowień

36.155/1.521/23.966

Najgorszy jest ostatni tydzień kampanii, właściwie ostatnie dwa-trzy dni przed ciszą wyborczą. Jak się coś wtedy medialnie wrzuci na konkurenta, to i nie da rady tego odkręcić, ani sąd się tym nie zdąży zająć. Chociaż jak się patrzy na postanowienie sądu w trybie wyborczym w sprawie skargi na Trzaskowskiego, że zarzucił PiS-owi wzrost o milion bezrobotnych, to właściwie na sądy i tak nie ma co liczyć.

Ustawka z ułaskawieniem pedofila miała być moim zdaniem clou negatywnej kampanii przeciwników reelekcji prezydenta Dudy. Gdy patrzę na tę kampanię, to widzę, że jeńców nie bierzemy. To znaczy kandydat Trzaskowski „łączy i godzi” zwaśnioną Polskę, ale zaraz werbalnie atakuje i ośmiesza Dudę, zaś „kinetycznie” jego zwolennicy robią już fizyczne zadymy, głównie próbując rozbić wiece obecnego prezydenta i sprowokować mordobicie. Mamy więc jedną rękę wyciągniętą przed kamerami do zgody, zaś druga trzyma tęgą pałę i jednocześnie z deklaracjami pokoju w wojnie polsko-polskiej wali po łbie Polaków, na znak nowej wersji pojednania rodaków. Mamy już nawet nowy chwyt zapaśniczy „na Nitrasa” (zwanego też „na krechę”), który się chyba nie przyjmie, bo potrzebne są do tego schody. Dobrze, że to się skończy w tym tygodniu, bo moim zdaniem eskaluje za bardzo i może być niewesoło. Taktyka jak taktyka – nazwałem ją „przed nami choćby potop” – i zobaczymy, czy przyniesie skutek. Wiecowym zadymiarzom podoba się to jak błocko świni Jażdżewskiego, ale jak dla mnie agresja zawsze zniechęcała niezdecydowanych, a to o nich idzie teraz batalia.

W takim kontekście trzeba widzieć ustawkę „na Dudę” z ułaskawieniem pedofila. Szczególnie emocjonującym się tym tematem przypomnę kilka faktów, bo amok już je poprzesłaniał. Otóż w marcu tego roku prezydent Duda, po przejściu wniosku z pozytywnymi opiniami przez dwa sądy i Prokuratora Generalnego, przychylił się do prośby pedofila (który odsiedział już cały wyrok) o zniesienie zakazu zbliżania się do rodziny, co poparła sama rodzina, łącznie z pełnoletnią już ofiarą aktów pedofilskich ojca. Tyle fakty, a teraz zobaczmy co z tym zrobiły media w czasie kampanii wyborczej. Otóż moim zdaniem to miał być killer kampanii i to nie odpalony w publikacji Faktu, ale wcześniej 2 lipca – na debacie Trzaskowski-Duda w TVN, czyli miałaby to być pułapka na Dudę, któremu by któryś z „niezależnych dziennikarzy” odpalił w tv redofilską bombę w rękach. Taki cios na żywo, przy milionach widzów, tłumaczący się prezydent, który może by i nie pamiętał szczegółów sprawy, to by było coś, z czym dojechalibyśmy do dziś.

Stety-niestety Duda się nie nabrał na tę pułapkę, na ustawkę nie przyszedł i moim zdaniem sprawy już nie można było zdetonować w rękach kandydata na reelekta, trzeba więc było odpalić ładunek zdalnie. Odpalił Fakt, dzień po planowanej debacie, ale już przed publikacją wszystkie zaprzyjaźnione media miały newsy i okładkę, wieczorem w przeddzień ukazaniem się dziennika. Czyli z koordynacji ciągu: debata-bomba a nazajutrz rano okładka w „Fakcie”, został tylko „Fakt”. Efekt zaskoczenia diabli wzięli.

Poszedł przekaz, który miał pójść po pułapce-debacie: DUDA UŁASKAWIŁ PEDOFILA. I – jak widzę po internecie – wielu się to już wdrukowało. Cios był celny – miał pokazać hipokryzję Dudy niby walczącego o rodzinę oraz odstraszyć od niego chociaż z procencik konserwatywnych wyborców, czyli cios był wymierzony w rdzeń jego elektoratu. Teraz to Duda miał się tłumaczyć i opowiadać, że to nie tak. Ale w wersji pt. „Fakt” Duda miał już trochę czasu na odpowiedź – nie jak w przypadku debaty na żywo -, zaś niemainstreamowe media mogły już odkręcić przekaz prawdziwym kontekstem sprawy.

Pozostały więc obierki, którymi przyszło się żywić, czyli przyczynkarskie wątki, że „może jednak coś tam było”. A to, że Duda (niepotrzebnie zresztą) powiedział, że nie było gwałtu, a był, a to, że co to za pomoc PiS dla rodziny jak musiała przyjąć pod dach pedofila, bo miała słabą sytuację materialną, a to, że „ułaskawiony” wciąż figuruje w rejestrze pedofilów. W końcu – skąd my to znamy? np. ze sprawy mordercy Adamowicza – że przestępca jest oczywiście… zwolennikiem PiS-u.  I tak w kółko. Nie mniej wielu się przekaz główny i tak wdrukował w zwoje, choć to osoby, które trenowane w akceptacji notorycznego rozmijania się Trzaskowskiego z faktami, nie mają żądnych wątpliwości i i tak przebywają w stanie ciągłego i pełnego zawierzenia.

Mnie zaś zasmuca ta przygoda. Pokazuje ona bowiem kompletną hipokryzję strony politycznej przeciwnej Dudzie i poziomu naszej polskiej debaty w ogóle. Przecież to ta strona uważa, że karanie złoczyńców ma aspekt reedukacyjny. Tu mamy tego widoczny przykład, ale ta zasada zostaje zawieszona na okres wyborczej gorączki. Przecież ta strona uważa, że więzień po odbyciu kary jest już człowiekiem jak każdy, bo swoje odsiedział i może zacząć życie od nowa. Tu – znowu – co do zasady tak, ale jak tym można walnąć w Dudę, to nie. I na koniec – nikt z nich nie pomyślał o rodzinie, choć ta wysłała specjalny apel do mediów, żeby już przestały. Przecież oni przeszli przez potworność ataków ojca, koszmar procesu, piekło rodziny z ojcem w ciupie „wiadomo za co”, potem mozół pojednania. I teraz w tę subtelną koronkę budowania życia od nowa wchodzi jak siekiera polityka z brudnymi buciorami. I nie bierze jeńców. Tysiące ludzi grają tą sprawą, piętnują matkę, że nie dopilnowała, że się zgodziła na powrót. Wyobrażacie sobie to dzisiejsze piekło tej rodziny? Zgotowane tym ludziom tylko dlatego, że się Duda nie podoba? A propos – gdzie pan jest, panie Bodnar, Rzeczniku Praw Obywatelskich, tak czuły na los pokrzywdzonych, zwłaszcza przez politykę?

I ten „Fakt”, ta okładka. Kiedyś jak już opuściłem RingierAxel Springer’a, jej niemiecko-szwajcarski szef tak mnie wkurzył, że napisałem do niego otwarty list, w którym m.in. powiedziałem, że wstydzę się tego, że mam to wydawnictwo w swoim cv. Bo jak sobie stamtąd poszedłem, to się zaczęło – redaktor Lis prowadzący wiece KOD, naczelny Forbes’a instruujący jak zrobić Majdan, czy były redaktor „Faktu” zwolniony w czasie rozmów polityków z Kulczykiem przy ośmiorniczkach, w końcu szef Rady Nadzorczej Ringiera jako dziennikarska hiena roku 2014. Za moich czasów tak nie bywało. Potem już był „Sznur Millera” i teraz ta okładka. Skrajnie manipulacyjna. Okładkowa strona, wielkie zdjęcie prezydenta Dudy i wyimek z wyroku, z którego wynika, że to on molestował dziewczynkę. I jeszcze te tłumaczenia naczelnej, które tylko pogarszają sprawę.

Daliście koledzy poważny asumpt do powrotu kwestii repolonizacji mediów. Hienizm i ewidentne granie nie na kasę poprzez skandalizujący marketing (bo przecież na kasie stracicie), ale na uwalenie prezydenta, mam nadzieję, że z powodu Waszych wewnętrznych przekonań. To moja nadzieja, ale myślę, że wielu sądzi, że po raz kolejny daliście się złapać z dymiącym mauserem nad trupem polskiej niezależności dziennikarskiej.

Ale do ciszy wyborczej wciąż jeszcze kilka dni. Pewnie gdzieś tam na serwerach leżą jeszcze jakieś haki do odpalenia w ostatniej chwili. Przecież ułaskawienie pedofila czekało na swój dzień na takim serwerze pięć miesięcy, aż dojrzało. Ogłupiałe już do cna tłumy wyborców jednorazowego użytku przyjmą wszystko jako kolejne uzasadnienie, że ich plemię ma rację. Macherzy medialni siedzą sobie nad wykresami badań oraz PowerPoint’em z wersjami przekazu i debatują co tu wypuścić. A reszta ludu wyborczego, jak pisklaki w gnieździe swoich plemion czeka z otwartymi dzióbkami, które łykną wszystko co przyniesie im ich medialna mamusia.

Jerzy Karwelis

Wszystkie wpisy na moim blogu „Dziennik zarazy”.         

About Author