11.12. Czy to się w ogóle da poskładać…

Zapraszam do wsparcia mego bloga

Wersja audio

11 grudnia, wpis nr 1236

Za telewizyjnym okienkiem burze w polskiej szklance niemożności. Jestem już chyba stary, albo zgorzkniały, bo ani mi się nie udziela gorycz przegranych, ani przedziwnie naiwna radość zwycięzców. Właśnie wpadł mi w internetowe ręce filmik z relacji: wypełnione kino, na ekranie obrady Sejmu i wyniki z odwołaniem rządu zeszłego i powołaniem nowego i wiwatująca widownia. Kurcze, może jakbym był młody by mi się też coś takiego przydarzyło. A tak, z dziaderskim wiekiem mijają mnie poruszenia emocji suwerennych, nawet tych doznawanych tylko przez połowę narodu. Od dawna obserwuję tę politykę z dystansu „Trzeciego sortu” i nie widzę większych nadziei. Chyba przechlapiemy tę Trzecią Najjaśniejszą.

Szlachtowicz z wRealu24 namówi mnie na wywiad i, jak to na żywca, wypaliłem coś, czego nie byłem pewien. Zapytał mnie „kto winawat?”. Ja, wydawało mi się sięgnąłem głęboko, bo aż do Okrągłego Stołu, ale poszedłem na łatwiznę – głupio tak walić prosto w oczy, zwłaszcza, że moja teza to było coś takiego jak kazanie księdza do parafian, że nie chodzą do kościoła. Przecież wszystko jasne i mówię do tych, których sama obecność świadczy o tym, że już wiedzą co ja tu wygłaszam. Nie, to nie żadne Stoły, to my, rzeczpospolita naiwnych, stoimy u podstaw tego systemu. Fakt, że obrabiają nas fachowcy niczego tu nie tłumaczy, tak jak nie ma co się żalić, żeś oszukany, skoroś siadał do kart z szulerem. Ale tak co kadencję? Polska się rozłazi, wojna plemion trwa w najlepsze, coraz to nowy zwycięzca deklaruje jej koniec, by potem tylko ją podkręcić. I lezą w to wszystko suwereny, jak muchy do miodu, wpadają w tę melasę i zastygają jak w bursztynie, bez ruchu, bez sensu. Ale dość z tą polityką, ta i tak do nas przyjdzie, pogadać trzeba póki co o czymś innym.

Brakuje mi codziennego pisania do bloga, postanowiłem się więc poświęcić w eksperymencie obserwacji uczestniczącej. Zachorowałem, gorączka, kaszel, wszystkiego po trochu. Poszedłem do lekarza na osłuchanie, bo ostatnim razem przegapiłem zapalenie płuc. Pani mnie osłuchała, trochę się pomartwiła szmerami w lewym płucu (wszystko ok, tak twierdzi rentgen) i zaproponowała mi combo test na covido-grypo-RSV-kę. Ja, jak każdy obyty szur zapytałem się po co i czy z tego będą wynikały jakieś różnice w terapii i otrzymałem odpowiedź, że nie, że to tak by… wiedzieć. Pani doktor była sympatyczna, więc nie kontynuowałem tego kierunku dialogu i… się stestowałem. Wyszło, że mam covida jak nic. Co o tym myślę, to wiecie tu Państwo aż nadto. Ale wlazłem w pewien eksperyment nie bez powodu.

Mamy wysyp grypopodobnych choróbsk. Nie chcę nawet wnikać w to jak bardzo i komu szczepionki obniżyły odporność i ile zachorowań od tego diabła pochodzi. I naszła mnie pewna myśl: to jest tak samo jak w marcu 2020 roku. Też to samo, a może nawet… bardziej. Wtedy mieliśmy panikę, bo wszystko się testowało, teraz – nie. Jestem pewien, że poziom rzeczywistych infekcji grypodobnymi świństwami jest taki sam, jeśli nie większy po zrujnowaniu odporności przez szczepionki. Tylko jest jedna różnica – nikt sobie na każdym rogu nie pcha szpatłuy do nosa. I co? I nic. Nie testują, a więc nie ma paniki, nie zamykają więc, nie kwarantannują. Po prostu kolejna sezonowa grypa, jak to zimą.

I, uwaga – tak samo było wtedy. Czyli teraz można zobaczyć cały ten fałsz. Kolejna fala sezonowej grypy – wiosenna, jak w roku 2020. Taka jak teraz. Wtedy zaczęliśmy szukać w nosach CO TO ZA WIRUS. A teraz tego nie robimy. Jedyna różnica. Nikt nie zamyka szkół, firm, no, może niektóre ultrasy zamykają parę oddziałów szpitalnych przed odwiedzinami. Nie ma triażu na szpitalnej bramie. Sercowych leczą na kardiologii, a udarowych na neuro.

I teraz najlepsze: czemu tak nie robią, skoro epidemiologiczne – stawiam dolary przeciw strzykawkom – infekcyjnie mamy to samo co w 2020 roku? Ano dlatego, mili moi, że to nie ma i nigdy nie miało nic wspólnego z epidemiologiczną sytuacją w kraju. Wtedy zostaliśmy poddani strachowi i ugięliśmy się. Dziś już nie da się tak ludu postraszyć. Ten dał odpowiedź szczepionkową wystarczająco wyraźną, na tyle, że ci co decydują czy włączać pandemię czy nie, nie ważą się (na razie) tego zrobić. A więc pandemia nie była w testach i zachorowaniach, tylko w naszych głowach, ściskanych sterowaną przez władzę paniką. Panika minęła i pandemia się skończyła i kiedy wróci zależy nie od fali infekcji, tylko od tego, czy ci, co mają jej stery w ręku będą przekonani, że drugi raz ten numer nie przejdzie. A teraz żeby przeszedł nie można się będzie zwrócić do strachu przed patogenem, a więc trzeba się będzie zwrócić do strachu przed gołą przemocą.

Gdy poszedłem do apteki po zapisane mi lekarstwa natknąłem się na kilkunastoosobową kolejkę do szczepień. Dawno nie widzianą, nawet za kowida. Wiem, ilość punktów się zmniejszyła, stąd może taki ścisk, ale zacząłem się zastanawiać. Oni tam po strzały na grypę stali, tak jakby szczepionka była lekarstwem na kaszel, który był udziałem z połowy stojących. Ta zaś powinna być brana PRZED spodziewaną falą infekcji, nie zaś w trakcie jej trwania, bo to jeszcze osłabia układ odpornościowy. Jeśli w ogóle powinna być brana ze względu na swą kilkuprocentową skuteczność, zaś – wedle doktora Pieniążka – nie działającą na ludzi starszych, z których akurat głównie składała się kolejka.

Wcześniej na kolacji u Krystyny zagadała mnie w tym temacie nasza wspólna znajoma. Że wysyp jest tej kowidowej grypy, ja zaś, że w takiej np. Nowej Zelandii 95% to są zaszczepieni, co akurat nie jest żadnym odkryciem, bo trudno tam znaleźć niezaszczepionego, po komunistycznej ofensywie tamtejszych władz. Dostałem info od niej, że przecież to jasne, skoro resurs szczepionki już się dawno skończył, to i chorują. Nie chciałem ciągnąć wątku, bo ta, wiedząc kim jestem, ciągle brnie w spory na ten temat, które przegrywa. Nie zadałem jej koronnego pytania – skoro już się zaszczepiła n-razy i przestała brać kolejne dawki, to czemu tego nie robi teraz, skoro sama mówi, że kowid szaleje? Czemu dopuściła się do takiego stanu bezbronności, strach przed którą kazał jej jeszcze rok temu się zaszczepić, na tę samą śmiertelną chorobę, którą teraz lekceważy?

I co, nie mogło tak być w 2020 roku? Po prostu kolejna sezonowa grypa, bez testów mających wyodrębnić nikomu niepotrzebną wiedzę co to za wirus. Przeszlibyśmy to wraz z całym światem i nie musielibyśmy grzebać wielu bliskich. Teraz właśnie widać w co się wpakowaliśmy, bo dziś reagujemy tak jak przed kowidem. I nikt nie umiera na ulicach, w karetkach, w domach z niewykrytym zapaleniem płuc. Nie trzeba byłoby dodrukowywać ponad 200 miliardów pustego pieniądza, puszczonego w błoto. Wystarczyło się tylko nie bać. Tyle.

PS. Dobrzeję i jutro wychodzę w świat. A propos – z nudów od siedzenia w domu wdałem się w kilka potyczek na Muskowym X i mnie odłączyli. Reakcja była natychmiastowa. Nie można wygrać na argumenty, bo bezradni skarżą się do Wielkiego Brata, a ten odcina głowę w rytmie algorytmów sztucznej inteligencji. A propos – na kowidowym wygnaniu przygotowałem na zamówienie referat o sztucznej inteligencji w służbie Wielkiego Resetu. Wyszło bardziej o literaturze science-fiction, a więc chyba na referat się nie nadaje. Nadam go więc za tydzień, kiedy temperatura kowidowo-polityczna opadnie.

Napisał Jerzy Karwelis

Wszystkie wpisy na moim blogu „Dziennik zarazy”.

     

About Author