3.06. Marsz, marsz Polonia…

3 czerwca, dzień 1188

Wpis nr 1177

zakażeń/zgonów

50/2

Zapraszam do wsparcia mego bloga

Wersja audio

No dobra, napiszę o marszu. Wisi toto w powietrzu, napięcie rosło, w końcu Tusk postawił wszystko na jedną kartę i włożył wszystkie jajka do jednego koszyka. No, bo jak by nie wyszło, to by był kiks przed kampanią. Ale pewnie wyjdzie, tylko to jest tak, jak ze zwycięstwem Ukrainy – wiadomo, że będzie, tylko nie wiadomo co kto ma na myśli, mówiąc, że wyjdzie.

Trochę historii, potem – histerii. Tusk zagrał va banque, ale jak to bywa w życiu – chcącemu nie dzieje się krzywda. Aktywność popłaca, inaczej by kampania gnuśniała w okopach, a tak tu atak i można zobaczyć kto się podniesie z transzei. Na początku okazało się, że nie cała opozycja chciała pójść. Doszło do kolejnej fazy żenujących tłumaczeń, że tak, ale nie, że może jutro… Ale jak pisy zaczęły kombinować z komisją onucową, to się okazało to ruchem jednoczącym. W ogóle ostatnie działania PiS-u należy ocenić jako profrekwencyjne, bo to wpadka za wpadką i do planowanych haseł demonstracji o drożyźnie doszło wiele powodów taktycznych, tak że grono uczestników poszerza się.

Ta dziwna taktyka PiS-u doprowadza już niektórych komentatorów do karkołomnych wniosków. Coś jest na rzeczy, jak tu się wiele razy już rzekło – Tusk jest atutem dla PiS-u, bo jak on na czele to Kaczyński ma jakieś szanse. Tak wychodzi z politycznej układanki, której nie kuma całe lemingarium. Ale co ma zrobić? Lidera alternatywnego do Tuska nie uświadczysz, o co martwi się sam Tusk i jego niekoniecznie krajowi poplecznicy. Po coś się przecież wróciło z odwołanej zagranicznej delegacji. Widać, że z zaciśniętymi zębami, ale jak trzeba, to trzeba.

Potencjalna frekwencja rośnie, ludzie się namawiają, idzie ku górze. Jak tam będzie – się zobaczy, ale w takim TVN to transmisje na żywo z komentowaniem i naganianiem do powiększania uczestnictwa mamy jak w banku. Ja się na to patrzę trochę jak na igraszki dzieciaków. Nie bez sentymentu, bo kiedyś też taki byłem, z tym, że zadymy stanowojenne to kategoria ciężka w porównaniu z pluszowym krzyżem męczenników demonstracji III RP. Ale ja jestem za manifestacjami, nawet za tą, choć jej cel i uczestnicy to dla mnie Antypody moich poglądów. Dla mnie każda demonstracja jest dowodem, że system przedstawicielski nie działa. Bo gdyby działał, to ta dynamika miała by ujście przez reprezentantów ulicznego suwenira. A widać na ulicach, że nie ma. A więc – na ulice!

Na ulice, bo ja uważam istniejący system za pozorny. Nie odzwierciedlający spektrum poglądów Polaków, ale tych Polaków poglądów pozbawiających. I nawet jak to wykażą tłumy na ulicach, które tak naprawdę demonstrują różne frustracje, to dla mnie jest to wymiar atrofii funkcji państwowych. Bez względu na rodzaj politycznej władzy.

Co prawda w ostatniej chwili strasznie sfałlował aktor Seweryn, ale ludzie – przecież on „wam wszystko zaśpiewa”. Wnukowi, żeby przypierdolić PiS-owi, profesorom pomlaska, że godność i demokracja. Ręczę, że marsz go przyjmie jak przyjdzie jako swojego i będzie skandował jednak, żeby „przypierdolić”, a nie żeby tam jakiś dialog. A z drugiej strony, że ten – jak się okazało w największym stopniu prywatny – wpis puścił w lud redaktor Lis, to już dowód, że kontakt z rzeczywistością jest tu tracony. A może nie? Może tak o już będzie, że „przypierdolić” zastąpi zużyte ***** *** i stanie się nowym programem opozycji? Fakt – jest bardziej proaktywne, bo ***** może być i pasywne.

Żal mi trochę rzeczy, która mnie napędzała w zadymach stanowojennych, ale człowiek młody był. Ja wtedy miałem jakąś naiwność, że to coś zmieni. Ale już wtedy się skapowałem, że z tym słabo. Było to dokładnie 31 sierpnia 1982 roku. Wrocław został wtedy zdobyty na cały dzień przez demonstrantów. No, to było coś. Ale przypadek ulicy Braniborskiej mnie zmroził, choć wielu ucieszył, nawet stał się ikonicznym przykładem walki festung Breslau. Otóż chłopaki zrobili w poprzek ulicy barykadę, by się ponawalać z ZOMO. I… nikt nie przyjeżdżał, bo wojo było zajęte gdzie indziej. I jeden z barykadziarzy… zadzwonił na komendę wojewódzką milicji, że na Braniborskiej stoi barykada i to obsadzona. ZOMO przyjechało po jakimś czasie – ach te komunistyczne opóźnienia – odbył się rytuał, każdy dał drugiemu po razie i towarzystwo, już w pomniejszonych składach, się rozeszło. Jedni do domów, drudzy do koszar. I to mną… wstrząsnęło.

No, bo wyszło, że jednak chodzi o rytuał. Ale tu też i o rozruszanie się w słusznej sprawie. Ale po tym – wszystko wraca do wcześniejszej normy. I wróciło. I tak samo widzę teraz, z łezką w oku, te same naiwności w postawach tych, którym sukcesu nie życzę, ale doświadczenie jest wspólnotą ponadpokoleniową, również ponadpolityczną, jeżeli oczywiście chce się je przyjąć. I widzę, że tu są zbyt duże nadzieje. Pisałem już o tym, że to mają być „prawdziwe” wybory, wstrząs po którym Kaczor się przykryje Gazetą Polską i ucieknie na Białoruś i takie tam. To ja powiem co będzie: będzie super frekwencja, grzanie tego na żywo i jeszcze parę dni po, włączy się zagranica, że Polacy nie chcą Kaczora-faszora i… już. Wszystko oklapnie, zostaną tylko masowe ujęcia do filmików na kampanię. Wiem, że to dla entuzjastów kubeł zimnej wody, ale lany powoli nie da poczuć się tej trzeźwiącej ochłody, skoro wszystko będzie wylane na głowy rozgrzane kolejnym etapem wzmożenia.

A więc na ulice, liczyć się, wspierać, zobaczyć tę wspólnotę. Drugą stronę plemiennej Polski, która idzie do zagłady wyboru między dżumą a cholerą. Na koniec rzucę tylko prawdziwy głos z internetu, który w większym skrócie niż mój felietonik pokazuje opisywane tu zjawisko. Klara Maria pisze: „Ostatni tydzień w PL: „komora dla Dudy i Kaczora”, spot z Auschwitz, dzieci na granicy z BY i Imagine, sędzia Marciniak i nigdy więcej, narastająca ekscytacja jutrzejszym marszem, „trzeba im przypierdolić”. Ludzie, opamiętajcie się, póki to jeszcze ma jakieś znaczenie.”

Napisał Jerzy Karwelis

Wszystkie wpisy na moim blogu „Dziennik zarazy”.

About Author