20.10. Czyżby cyfryzacja uprzedzeń? Obyczajki

20 października, dzień 962

Wpis nr 951

zakażeń/zgonów

1.519/18

Moi mili, zbiórka wciąż trwa, na wspólną wirtualną kawę do wirtualnego wypicia z Wami.

Tu zapraszam do wsparcia

Kiedy się sprofesjonalizowałem, założyłem sobie monitorowanie swojej strony. Wnioski przeróżne, ale jeden ciekawy – połowa z Was tutaj to ludzie zaglądający do „Dziennika” pierwszy raz. A to każe mi, byłemu marketerowi, wziąć pod uwagę, iż tworzymy tu niehomogeniczną grupę nowych i stałych. W związku z tym warto od czasu do czasu tłumaczyć rzeczy oczywiste dla stałych bywalców. Jak to, że u mnie, kiedyś na weekendy, teraz – z powodu jednak przyspieszenia dziejów – nieregularnie publikuję kowidki, czyli krótkie rozrzucone wieści ze świata, takie krótkie pociągnięcia węglem po papierze, które – oglądane z oddali – dają widzowi obraz całego świata. Wystarczy sobie w wyszukiwarce bloga wpisać „kowidki”, lub „obyczajki” i zobaczycie jak świat ewoluował, głównie z powodu pandemii.

Najciekawiej jest obyczajowo, bo tu rzeczywistość mocno przyspieszyła, gdyż w czasach przełomu wszystkie kozy skaczą na pochylające się coraz bardziej drzewo wartości. Przemiany obyczajowe są najbardziej widowiskowe w obszarze seksulazacji. Wiadomo, to sfera i wrażliwa i prywatna, nacechowana identyfikacyjnymi emocjami, zwłaszcza, gdy odchodzi się, a odchodzi, od samego seksu w dziedzinę chaosu seksualnych i ostatnio płynnych płciowo orientacji. Staram się bez emocjonalnego komentowania obserwować ten front postępu. Zacząłem niewinnie od seksualnych technik kowidowych w izolacji (pyszne, polecam), a teraz już jedziemy po całości. Nie tylko kowid, ale jego seksualne NOPy wyszły już z kwarantann i hulają po świecie.

Oto w Cardiff. „Policja wyrzuciła z ‘marszu dumy’ Pride Cymru lesbijki, bo ich obecność wywołuje konflikty z transseksualistami czyli z biologicznymi mężczyznami, którzy identyfikują się jako transgenderowe kobiety.” Teraz rozróżnienie o co chodzi w melanżu 40 płci, jakie są animozje, spółdzielnie i kosy, to już wyższa szkoła (gotowania na gazie). Aż dziw, że jakaś policja się w tym wszystkim orientuje. Przypomina to czasy sublimacji komunistycznej doktryny. Tam też się ścierały różne subtelne frakcje, rozgrywane przez Stalina, który przylepiał naklejki, jednych napuszczał na drugich, by potem z wysokości swego tronu oglądać zgliszcza doktrynerskich wojenek. Zaletą było to, że wszyscy biegali do niego kapować na tamtych, że nie dość podciągają do linii partii. A ta była przecież w ręku Koby, który chyba dla zabawy raz skręcał ją w tę, raz w drugą stronę. Testował dzięki temu lojalność swoich współpracowników, którzy musieli być czujni, by widzieć, w którą stronę napięta jest lina. Tak i tutaj, tylko kto jest Stalinem LGBT? Jakieś typy?

W Irlandii nauczyciel „Burke został aresztowany w poniedziałek. Jego winą była odmowa używania wobec ucznia zaimka „oni” zamiast „on”, jak życzył sobie chłopiec i jego rodzice. Organ prowadzący szkołę zabronił mu wykonywania pracy, a nawet pojawiania się w placówce, gdzie był zatrudniony.” I tak tu sobie wysadzamy te pociągi z nominatywami. Osoby wyraźnie zaburzone tożsamościowo szantażują otoczenie swą chwiejną osobowością, poprawność polityczna, nieurażanie czyichś (pokrętnych dodajmy) uczuć staje się busolą dzisiejszych czasów. Z tym, że ta busola kręci się w kółko jak szalona, nie pokazuje żadnego kierunku, jest więc wypadkową chwilowych poruszeń zagubionej duszy. Jak za tym nadążyć LGBT-owie, by was nie urazić? Mnie razi codziennie wiele rzeczy i zachowań, jawnie agresywnych, skierowanych bezpośrednio do mnie, ale nie latam po mieście z otwartymi ranami własnej godności użalając się nad światem. Trochę szacunku do samych siebie.

Transseksualnie(-e?-x?) aktywiści (-stki? -stko?) przyszłx pod siedzibę europejskiego Trybunału Praw Człowieka by zaprotestować przeciwko nazywaniu kobiet kobietami. Formą protestu było publiczne oblewanie się (własnym?) moczem. Właściwie nie powinienem tego komentować. Świat schodzi na psy i to wściekłe.

Mieliśmy się od tych subiektywnych poruszeń udać w rajską ułudę maszyn, bitów i cyfryzacji. Tam beznamiętne procesy miały wyznaczać obiektywną prawdę, gdyż – wiadomo od czasów Lema – maszyna uczuć nie ma, chyba, że takie Kobyszczę skonstruuje sam człowiek. Mamy więc coraz więcej tzw. Sztucznej Inteligencji. Ta, jak wiadomo – od Chińczyków – jest beznamiętna, czyli najbardziej nadaje się do kontrolowania człowieka. Ale co zrobić jak zaprzęgnie się ją do roboty, a wynik będzie… niepoprawny politycznie? Człowieka można poddać ostracyzmowi, wykluczyć, obśmiać lub wyeliminować ze społeczeństwa. A co zrobić z maszynką? Wywalić ją z fejsika, zamknąć jej twitarza? No, można jej wyłączyć prąd, ale tak to nie działa – nie pajmiot i nie sprawitsia.

Otóż sztuczną inteligencję zaprzęgnięto do oceny wyborów miss. I mleko się wylało. Okazało się, że jak najbardziej sztuczna maszynka… faworyzuje białe panie, zaś gnębi inne kolory skóry, z czarnym na czele. Myślę, że trzeba rozpocząć śledztwo, które wykaże, kto, czyli jaki człowiek, tak toto zaprogramował. No, bo to chyba tam ukrywają się te nieświadomie (?) przemycone algorytmy uprzedzeń programistów, które przeniknęły w liniach kodu do mózgu maszyny? Tak, będziemy śledzić rasizm cyfrowy, bo to tylko ludzie mogą psuć niewinne przecież maszyny. A następnym poziomem sztucznej inteligencji będzie już to, że to maszyny będą programować inne maszyny. I znajdziemy się w innej, obiektywnej rzeczywistości. Czyżby? Moim zdaniem wtedy SI będzie preferowała panie o metalicznej cerze i zapachu krzemu.

Pożyjemy, i jak przeżyjemy – zobaczymy.

Jerzy Karwelis

Wszystkie wpisy na moim blogu „Dziennik zarazy”.     

About Author